Waardeloos weer, watervallen en een lang weekend!

Hallo allemaal!

Ik probeer normaal mijn verslagen altijd zo kort mogelijk te houden, maar denk er deze keer toch minimaal een paar regeltjes extra bijkomen. Waarom? Da’s vrij makkelijk te vertellen. Maar goed, ik begin bij het begin. Ik had al verteld dat mijn eerste dagje bij Reumatologie prima beviel, en dat is eigenlijk ook zo gebleven. Ondanks dat feit heb ik op een rustig middagje toch maar even gespijbeld, om op de SEH (Spoed Eisende Hulp) mee te gaan lopen. En ja, dat is vet! Eerst een (te dik) jochie van 10 dat tegen z’n duim geschopt was (geen breuk, duim wel nóg dikker dan de rest) gezien, een meisje van 14 dat tegen een muur had geschopt onderzocht (die hoge ontwikkelingsstandaard en IQ in IJsland kennen blijkbaar toch uitzonderingen), en een héél grote, lekkende brandwond gezien. Ben me aan het verheugen op m’n hele week daar. Maar goed, na weer een weekje ziekenhuis, kregen we vrijdagavond de uitnodiging om bij een stel IJslandse studenten wat te gaan drinken. ‘Wat’ drinken betekent hier overigens ‘érg veel’. Later op de avond bleek er nog een Oktoberfest (er is hier naast een tijdsverschil blijkbaar ook een maandverschil) te zijn. Na enkele milliseconden overleg besloten we om mee te gaan. Eenmaal daar bleek dat je als échte IJslander niet nuchter op een feest kan aankomen, terwijl wij nuchter, nou ja, nuchter is een groot woord, maar in ieder geval niet straalbezopen waren. Enfin, nadat de Duitse hoempapa-band de aftocht had geblazen (en wederom excuses voor de woordgrap), werd het met DJ & co. nog behoorlijk gezellig, en zijn we netjes geëindigd met een frietje / durum döner, kortom, prima avondje! De dag erna hebben we lekker uitgeslapen, en ons weer even tegoed gedaan aan Nederlandse kwaliteitstelevisie. (Oh Oh Cherso!) Later in de middag kwamen Malou’s moeder & vriend Piet aan, en hebben we lekker met z’n vijven gegeten (wat makkelijk paste in ons enorme appartement). De dag erna hadden we gepland om naar de Vestmannaeyjar te gaan, oftewel de Westman-eilanden. Zijn er een stuk of 15, liggen een stukje onder de zuidkust van IJsland, zijn ontstaan door vulkanische uitbarstingen en er wonen in totaal zo’n 4000 mensen. (Voor zover het educatieve deel…) Zo gezegd, zo gedaan. Na een behoorlijk bewogen ferrytocht door weer en (vooral veel) wind kwamen we uiteindelijk aan op onze bestemming. We waren van plan om de ferry van 15:00 terug te pakken, en ondertussen met de auto het eiland rond te rijden en hier en daar wat stukjes te voet te bezichtigen. Zo zijn we onder andere de Eldfell (‘Vuurberg’) opgeklommen, een vulkaan die in 1973 voor het laatst uitbarstte en een heel deel van het enige stadje op het eiland onder lava en as begroef. Aan de andere kant is het eiland door die uitbarsting een stuk groter geworden, dus elk nadeel heeft z’n voordeel. (En er zijn geen doden gevallen, ook mooi meegenomen.) Ook leuk was dat ik bijna van voorgenoemde vulkaan afgeflikkerd ben. Ik wilde testen hoe hard de wind waaide, dus sprong ik omhoog…De combinatie van die actie, een héél sterke windvlaag en je niet al te ver van de rand van het pad bevinden verdient niet echt een schoonheidsprijs, maar het enige wat ik eraan heb overgehouden is een zere rug en een gekrenkt ego, dus dat had erger gekund. Uiteindelijk besloten we om terug te rijden naar de ferry, waar het eng onrustig was…en met reden, zo bleek. Vanwege het slechte weer zou de ferry van 15:00 sowieso niet varen, en of die van 21:00 (ja, ertussenin varen géén ferry’s, weer IJslandse efficiëntie) zou gaan, was nog maar de vraag. Nadat we hadden gevraagd of we dan onze kaartjes konden omboeken voor 21:00, bleek dit gelukkig geen probleem…totdat ze hoorden dat we een auto bij ons hadden, want ‘de autoplaatsen waren op’. Goed. Uiteindelijk dus toch maar kaartjes voor de ferry van maandagochtend 7:00 geboekt, onze begeleiders gemaild dat we er ’s ochtends sowieso niet zouden zijn, en een überkitscherig, maar stiekem toch wel erg leuk guesthouse opgezocht. Na onze eerste keer uit eten in IJsland, een drankje en een paar potjes kaarten zijn we toen als een blok in slaap gevallen…tot de wekker van 6:40. De ferry van 7:00 ging gelukkig wel, en toen we uiteindelijk tegen 8:15 weer op het vaste land waren (alhoewel IJsland technisch gezien natuurlijk nog steeds een eiland is), besloten we om het dagje ziekenhuis toch maar helemaal te laten schieten en, nu we toch aan de zuidkust waren, er maar een watervallentocht van te maken. Eerst zijn we naar de Skogafoss gereden, een waterval waar je bovenlangs kan lopen met een prachtig uitzicht. Blijkbaar is onze mazzel nog niet helemaal op, want het weer was stukken beter dan de dag ervoor (ook niet heel moeilijk, maar toch), met zelfs hier en daar wat zonnestraaltjes, waardoor de regenbogen niet van de lucht waren. (Dit uitdrukking klinkt niet helemaal op z’n plaats, maar goed, er waren dus regenbogen.) De andere waterval waar we langs zijn gereden was de Seljalandsfoss. Toen ik ‘m vanuit de auto zag, was mijn eerste reactie dat het wel een heel lullige waterval was in vergelijking met de andere die we al gezien hadden. Het enige wat er echter van lullige kwaliteit bleek te zijn, is mijn inschattingsvermogen. Eenmaal dichterbij bleek-ie namelijk toch wel ietsje groter dan verwacht, met als grote, Grote extra dat je achter deze waterval langs kan lopen in een uitholling van de rots. Supercool om te doen! Je wordt weliswaar zeiknat en je cameralens beslaat om de seconde, maar het indrukwekkende uitzicht (goed, en het gevoel dat je achter een waterval aan het lopen bent terwijl je eigenlijk in het ziekenhuis had moeten zitten) maken alles meer dan goed! (Weer een aanrader dus!) Zit nu lekker thuis na mijn eerste dagje bij Hematologie, ook prima, ben alleen kapot na het bijwonen van een mislukte lumbaalpunctie van 1,5 uur. (Jep, da’s lang, zeker als het dan nog niet lukt.) Ach ja, misschien toch een klein beetje karma na het spijbelen van gisteren...

Groetjes, Etienne!