Warm water & schokkende stroom!

Bueños dias!

Sorry voor de ietwat rare opening, maar het is hier de afgelopen week zó zonnig geweest, dat het moeilijk wordt om IJsland niet te verwarren met een tropisch eiland. Goed, dit is misschien ietwat overdreven, maar het weer is echt eng goed voor IJslandse maatstaven. Eigenlijk ook wel logisch, want we hadden dit weekend weer een uitstapje gepland, dus dan verwachten we niets anders dan stralende zon. Maar goed, eerst even nog iets over het ziekenhuis, en deze keer is het daadwerkelijk de moeite van het lezen waard! Ik had al verteld dat ik op Cardio m’n eerste succesvolle bloedgas geprikt had, maar het werd nog beter. Op de afdeling liggen namelijk een heleboel mensen met hartritmestoornissen. (Goh.) Eentje hiervan heet ‘atriumfibrilleren’, wat inhoudt dat de boezems van het hart niet regelmatig samentrekken, maar een beetje loos aan het flapperen zijn waardoor je hart minder bloed wegpompt, en, nog veel belangrijker, een verhoogd risico hebt op het krijgen van beroertes. Nu kun je proberen om dat te behandelen met medicijnen, wat vaak ook werkt, maar een betere manier is om het hart te ‘resetten’. En dat wordt gedaan met de beste vriend van de cardioloog: de defibrillator. (Da’s dat apparaat wat op magistrale wijze altijd in de buurt is als er iemand in ER, Grey’s Anatomy of House een hartstilstand krijgt. Je weet wel, peddels op iemand borst poten, ‘Clear’ roepen en ZAP!) Zo’n defibrillator is eigenlijk helemaal idiotproof, dus had ik voorzichtig gevraagd of ik mocht ‘assisteren’ bij het ‘schokken’ van de patiënt. Mijn subtiele hint werd gelukkig begrepen, dus stond ik 10 minuten later met 2 peddels op de borstkas van een patiënt onder toeziend oog van 1 anesthesist, 1 anesthesist in opleiding, 1 cardioloog, 1 cardioloog niet in opleiding, 2 verpleegsters en 4 verpleegsters in opleiding. (Je zou bijna denken dat ze me niet vertrouwen.) Maar goed, nadat ik ervoor had gezorgd dat niemand de patiënt aanraakte (inclusief ikzelf), mocht ik voor het eerst ‘Clear’ roepen en de patiënt electrocuteren. Je kan er bijna niks aan verprutsen, het is veel minder indrukwekkend dan op tv, maar toch heb ik de rest van de dag stuiterend doorgebracht! (Ja, nóg erger dan anders.) Kortom, Cardiologie is friggin’ awesome.
Aangezien dit ons enige weekend was dat ‘bezoekvrij’ was, hadden we lekker last-minute gepland om naar Hveragerdi te gaan, een dorpje in de buurt waar een warme en een koude rivier elkaar kruisen, en je in het warme zou kunnen zwemmen. Nadat we tevergeefs hadden geprobeerd een auto te regelen, (7 mailtjes van mij, 3 van Jeske en nog wat gedoe met de site van het bedrijf) bleek uiteindelijk dat ze volgeboekt waren. Heerlijk, die IJslandse efficiëntie. Maar goed, niet getreurd, ze hebben hier ook bussen, en we hebben een IJslandse OV, dus na wat gepuzzel wisten we dat we met slechts één keer overstappen bij Hveragerdi konden komen. Zo gezegd, zo gedaan, alleen een beetje jammer dat we er na 1 uur lopen achterkwamen dat we pas bij het begin van de wandeling waren. (En we moesten op tijd terug zijn, aangezien we de bus wilden hebben om 16:40, en niet de volgende, die, serieus, pas om 20:40 ging.) Alhoewel relatief onbekend, is Hveragerdi echt de moeite waard. Je hebt hier geen spuitende geisers, maar wel véél meer hete bronnen dan in 3 Geysir-parken bij elkaar. Ook is het hier stukken minder toeristisch, altijd een pluspunt. Helaas stond het water erg laag, dus van zwemmen was geen sprake, maar pootjebaden was gelukkig wel mogelijk. En het is eigenlijk wel heel erg leuk om als het om je heen 7°C is, met je voeten in warm water te staan. Malou en Jeske vonden het stroomafwaarts allemaal wel prima, maar ik kon het natuurlijk niet laten om te testen hoe het water iets hogerop was, met andere woorden, richting de hete bron. Ben nog nooit zo snel een rivier uitgesprongen…Je voet verbranden in een rivier is ook echt iets wat alleen maar in IJsland kan. (Gaat prima hoor, heb nog een uur kunnen lopen zonder moeite daarna, hoef dus niet naar het ziekenhuis, althans, niet als patiënt.) De avond hebben we lekker doorgebracht met Lord Of The Rings (heb serieus een patiënt gehad die op Gollum leek, maar dat terzijde), en vandaag asociaal weinig gedaan. Uitslapen, beetje schoonmaken, eventjes de stad in (waar ik een wollen vest met elandpatroon heb gescoord, voel me een echte local nu) en daarna nog lekker even zwemmen. De dames zijn inmiddels al naar bed, moe van wederom een inspannende dag, en denk eerlijkgezegd eigenlijk ook wel dat ik zo in bed kruip…

Trusten, en liefs!