Zweren & Zeebeesten

Goðan daginn!

Zo, na een weekje stilte is het weer tijd voor een verslagje uit het immer zonnige IJsland. (Ok, laat maar zitten.) Na ons geweldige vorige weekend, mochten we maandag weer beginnen in het ziekenhuis. Terwijl de meiden zich gingen bezighouden met borsten (amputaties, tepelreconstructies en meer leuks), mocht ik vrolijk verdergaan op de afdeling ‘Algemene’ Interne. Lekker specifiek…Hier in IJsland zijn ze sowieso al niet te strikt qua afdelingen, als er even geen ruimte is voor een longpatiënt op de afdeling Pulmonologie, wordt hij gewoon op Hematologie gedumpt, en vice versa. Geen idee wat te verwachten dus. Pluspunt was wel dat ik nu voor het eerst samen met IJslandse co’s was ingedeeld, wat eigenlijk wel erg gezellig was. Mijn mentale steun bestond uit Gigja van 26, die inmiddels al 2 kinderen heeft (4 & 1), en Ásgeir, een van de weinige IJslanders die ik tot nu toe ontmoet heb die meteen sarcastische rotopmerkingen maakte, erg leuk. (‘Iceland is very international, so it doens’t matter if you’re a foreigner here…except when you’re black.) De afdeling Algemene bleek vooral uit diabetici te bestaan, dus ik heb lekker veel grote, zwart-rood-gele, openliggende zweren aan voeten en dergelijke mogen bekijken. (Typisch momenten waarop je je bedenkt dat bakker eigenlijk ook wel een mooi beroep is.) Verder heb ik nog een poging gedaan tot het prikken van een bloedgas, maar dat verliep niet buitengewoon soepeltjes. (Patiënt leeft nog, had erger gekund dus.) Na een weekje ziekenhuis was het in het weekend weer tijd voor wat leuks, dus zijn we zaterdag walvissen gaan spotten! Nadat we gereserveerd hadden, fietsen we vrolijk de haven in, om de kaartjes daadwerkelijk te gaan afhalen bij ons bedrijf. Als tip hoe we ze konden herkennen hadden ze ons doorgegeven dat ze ‘in een container met 2 vlaggen’ zaten. Toen we echter in de haven aankwamen, bleek dat bovengenoemde zo ongeveer een succesvolle beschrijving is van elk bedrijfje daar. Great. Nadat we eerst kaartjes hadden gekocht bij het verkeerde bedrijf, die weer hadden ingewisseld, de pier over waren gesprint, kaartjes hadden gekocht bij het goede bedrijf en aan boord waren gegaan, konden we uiteindelijk toch vertrekken. Mazzelaars zoals we zijn, hadden we natuurlijk ook op dit uitstapje gezelschap van een strakblauwe hemel met stralende zon. (Zoals Jeske zei: ‘Je krijgt wat je verdient!’) De tocht begon veelbelovend, namelijk met de melding dat er ’s ochtends een walvis was gespot, en bovendien kwamen we na een uurtje al een hele kudde (school, zwerm, roedel?) dolfijnen tegen, die eerst een showtje weggaven voor de boot, en daarna er omheen en onderdoor gingen zwemmen, heel cool! Helaas bleek de ’s ochtends gespotte walvis minder sociaal te zijn, want na zo’n 3 uur varen keerden we uiteindelijk om zonder de beloofde walvis…(Heb uit wraak maar extra veel van de gratis vissoep aan boord gegeten, stilletjes hopend dat dat beest verhongert.) Na thuiskomst hebben we ons eerst eventjes vermaakt met wat Nederlandse tv (de bedenker van uitzendinggemist.nl verdient een standbeeld), waarna we het Reykjavikse nachtleven zijn gaan verkennen. Op 5 minuutjes lopen van ons appartement kwamen we een English Pub tegen met live muziek, kortom, prima! Na hier van een paar verdiende, langverwachte alcoholische versnaperingen genoten te hebben, zijn we toen weer kalmpjes richting huis gewandeld, om de volgende dag fris en fruitig rond een uurtje of 11 op te staan. Na een uitgebreid ontbijt zijn we toen op ons gemak naar een andere haven gefietst, om daar de boot te pakken naar Viðey, een klein eilandje voor de Reykjavikse kust. Als je een middagje niks te doen hebt, is dit een prima tripje. Het is een écht natuurgebied (iets té zelfs, een paar paden waren geen overbodige luxe geweest), met meertjes, paarden, zee (goh…) en bovendien een erg leuk, goedkoop restaurantje. (IJslandse hot-dogs zijn super!) En bovendien kregen we op het eind van onze wandeling nog een liveshow van een stel uiterst blije zeehonden, geniale dieren! (Denk aan knorrende, blaffende geluiden gemixt met een hele hoop gespetter.) Maar goed, al het leuks gaat voorbij, dus na weer een ochtendje vroeg opstaan heb ik nu mijn eerste dag op Reumatologie erop zitten. Moet eerlijkheidshalve wel zeggen dat het me eigenlijk wel erg goed bevalt. Kortom, kan dus met recht zeggen dat het (in tegenstelling tot de patiënten) met mijn houding wel goed zit…

Bestu kveðjur, Etienne!

P.S. Iedereen héél erg bedankt voor alle leuke reacties op m’n verhaaltjes, ik ga er lekker mee door, jullie hopelijk ook!