Ouders & Airwaves: Part 2

En welkom terug!

Goed, zoals ik al zei in het vorige deel van dit gigantische reisverslag, zouden we zondag met z’n allen naar The Blue Lagoon gaan. Dit is een soort supermineraalbad in het zuidwesten van IJsland. Ik geloof dat ze al 5 keer zijn verkozen tot ‘Beste Spa van Europa’ (take that, Thermae 2000), dus we hadden hooggespannen verwachtingen. Ons bezoek begon in ieder geval al goed. Mama vroeg heel voorzichtig of er geen studentenkorting was of iets dergelijks, en die bleek er te zijn…voor alle studenten aan de IJslandse hogeschool of universiteit. Technisch gezien studeren wij hier niet aan de universiteit, en het enige ‘bewijs’ dat wij hebben van onze activiteiten als co-schappers, is een pasje met ‘Laeknanemi’ (student Geneeskunde) erop, wat we natuurlijk allemaal niet bij ons hadden…Maar blijkbaar zien we er studentikoos en aardig genoeg uit, want we werden geloofd op ons woord. Hoppa, ongeveer 3000 kronen de man in de pocket! (Nogmaals, je krijgt wat je verdient!) Ook leuk in de Blue Lagoon is dat ze gratis modder verstrekken. En ja, ik weet hoe stom dat klinkt, maar het gaat om speciale silica-algenmodder, die blijkbaar extreem goed voor je huid is, ofzoiets. Kortom, binnen 10 minuten nadat we in het (warme!) water waren gesprongen, hadden we een bak met bagger gevonden, en na nog eens 1 minuut zagen we er allemaal uit alsof we net uit een yoghurtgevecht kwamen. (Jep, het is witte modder...) Na een paar uur dobberen, in stoombaden zitten en gewoon overall relaxen, kwam de volgende verrassing. Er kwam namelijk plotseling een complete Deense harmonie aan de waterkant staan, die in de regen een paar nummers voor de hele Lagoon speelde. (En nu ik het opschrijf, zie ik pas echt hoe volslagen debiel dat eigenlijk klinkt. Maar ze waren wel érg goed!) Na nog een uurtje gingen we huiswaarts, omdat de meiden ’s avonds een uitje hadden met hun begeleider. Er was echter een probleempje...bij het bereiden van het eten bleek dat het gas op was (ja, bij gebrek aan een gasbel, hebben we hier gewoon een gastank), dus besloten pap, mam en ik om helaas maar weer uit eten te gaan. Na een avondje kreeftensoep en hamburgers (zeg maar niks over die combinatie) was het wel weer genoeg geweest, zeker omdat we de maandag behoorlijk vol hadden gepland...(Ja, ik moet maandag normaal inderdaad in het ziekenhuis zijn, maar zat deze keer helaas in een hotel aan de Westkust met mijn ouders, waardoor ik vanzelfsprekend niet in het ziekenhuis kon zijn, wat mijn begeleider ook wel heel goed kon begrijpen. Voelde me bijna schuldig. Bijna.) Enfin, maandag vertrokken de meiden naar het ziekenhuis, terwijl ik met de ouderlijke macht niet de Golden Circle ging doen, maar een licht aangepaste variant. (Platinium Triangle, Silver Square, take your pick.) Eerst reden we naar Geysir, om erachter te komen dat geisers iets minder boeiend zijn bij 2 graden Celsius, vervolgens naar Gullfoss, waar het gelukkig al warmer was, daarna naar de Skogafoss, waar de zon eindelijk doorbrak en we weer met regenbogen en al voor, op en achter de waterval konden wandelen, om uiteindelijk te eindigen bij de Seljalandsfoss, die waterval waar je achter kan lopen, en blijkbaar ook bijna onder kan lopen (bedankt voor de demonstratie, pap). Na een ritje terug met de autoverwarming hoog, hebben we toen maar gepast afscheid genomen met een aperitiefje, een voorafje, een grote maaltijd en een paar glaasjes wijn. Je hebt blijkbaar echt maar heel weinig nodig om je ergens thuis te voelen.
Gisterochtend ben ik begonnen op Cardiologie, wat zo ongeveer de luxeafdeling van het ziekenhuis blijkt te zijn. Enorme artsenruimte, keuken met een échte koffieautomaat, en patiënten in overvloed. Sfeertje is erg goed, en heb vandaag eindelijk m’n eerste succesvolle bloedgas geprikt, kortom dit hou ik nog wel even vol! (En gelukkig is m’n volgende week ook Cardiologie...Yes!)

Groetjes, Etienne!