Happy Halloween!

Goðan daginn!

Goed, weer ouderwets met een beetje vertraging, maar hier dan toch weer een verslagje uit IJsland! Ik had al verteld dat ik nog een weekje Cardio had, waar ik erg blij mee was. Ik werd nu alleen overgeplaatst van het ‘blauwe team’ (Aritmieën) naar het ‘rode team’ (Hartinfarcten), dus ik hoopte op nóg meer actie. Begon in ieder geval al prima, want mijn begeleidende arts, Sigurpáll (wat je uitspreekt als SIE-GR-PAU-TL, zucht), had namelijk 5 jaar in Utrecht gestudeerd. Kortom, ik weet nu hoe Nederlands met een IJslands accent klinkt, weer een levensvraag beantwoord. (Best grappig, de andere artsen pesten hem inmiddels dat hij IJslands met een Nederlands accent praat, hihi.) Actie tijdens deze week viel helaas nogal mee, maar heb wel nog een patiënt weer van z’n atriumfibrilleren mogen afhelpen (Jep, weer met peddels en al, blijft leuk!), en heb een dagje meegelopen op de ‘Eerste-Hart-Hulp’. De SEH zit namelijk weliswaar in het andere ziekenhuis, maar als je er doordeweeks vóór 14:00 voor kiest om een hartaanval te kijken, dan moet je naar ‘mijn’ ziekenhuis. Zei daar iemand ‘typisch IJslandse efficiëntie?’ Maar goed, Cardio is weer voorbij, en dit weekend kwamen Bas en Leontine langs, vrienden van Jeske, dus genoeg te vertellen! Om hun behouden aankomst te vieren, zijn we vrijdagavond eerst lekker decadent uit eten gegaan, met, verrassend genoeg, héél veel walvis. (Zijn er dankzij ons en onze gasten nauwelijks meer over, gok ik zo.) Het was overigens dit weekend wél gelukt om een auto te huren, dus hadden we lekker de vrijheid met onze tripjes. Nadat de meiden nog wat tips van Stefán hadden gekregen (vooral over waar NIET heen te gaan), besloten we om met ons vijfjes in onze bordeauxrode Nissan Almera richting Hraunfoss en Barnafoss te koersen, 2 watervallen in het Noorden, die Jeske al met haar ouders bezocht had. Overigens begint het hier inmiddels ook aardig af te koelen, maar het was, quelle surprise, weer onbewolkt toen we de deur uitgingen. (Je krijgt...) Eenmaal aangekomen bleek dat Hraunfoss eigenlijk niet één waterval is, maar uit héél veel babywatervalletjes bestaat die ‘zomaar’ uit een rotswand komen, en over een afstand van een tiental meters (waarschijnlijk meer, ik kan nog steeds niet schatten) bij elkaar komen. En 5 minuten lopen daarachter ligt de Barnafoss, een waterval die z’n naam dankt aan het feit dat er ooit eens 2 kindjes in zijn gevallen en verdronken. Naar zo’n heuglijk feit zou ik een natuurmonument ook vernoemen. (...) Na weer een lading foto’s te hebben gemaakt, zijn we vervolgens niet (zoals op de heenweg) door de tunnel terug gereden, maar zijn we (nou ja, Jeske reed, en erg goed ook trouwens) over het fjord terug naar huis gereden. Supermooi! ’s Avonds hebben we ons lekker ontspannen met een potje kaartje blazen (Malou ‘die het nog nooit gedaan had’ heeft ons allemaal minimaal 2 adjes aangesmeerd), en zijn vervolgens Reykjavik ingegaan. Toen in een van de bars ook nog bleek dat het 3 cocktails voor de prijs van 1 was, tsja...Happy times! (Beetje jammer dat de cocktails wel héél low-alcohol waren, ik was ’s avonds eerder misselijk door de hoge hoeveelheid kokos in mijn piña colada’s, dan vanwege het alcoholprecentage.) Bovendien waren we op stap op 30 oktober, dus...Halloween. In plaats van het trick-or-treat-concept doen ze het hier ietsje anders. Vooral de vrouwen verkleden zich, en doen dat, tsja, niet al te subtiel. Zo weet ik inmiddels hoe Catwoman, G.I. Jane en de bruid van Dracula eruit zien als ze naast hun gewone dagelijkse activiteiten ’s nachts zouden bijklussen als prostituee. Kortom, leuk feest, Halloween. Na zondag op gepaste wijze uitgeslapen te hebben zijn we toen, om gelijk maar helemaal bij te komen van het stappen, lekker naar de Blue Lagoon toegereden, waar we (nadat we bij de ingang wéér de maximale korting hadden gescoord voor ons allemaal, hoppa!) de hele dag lekker gerelaxed hebben, en ’s avonds een klein beetje gestudeerd, en daarna netjes naar bed. Bas & Leontine gingen maandag de Golden Circle langs, terwijl wij weer lekker naar het ziekenhuis mochten. Ik zit nu op Infectieziekten, wat eigenlijk wel cool is. Zo heb ik al een Canadees met pneumococcen-meningitis (hersenvliesontsteking) gezien, een vrouw afkomstig van de Faeröer-eilanden (Faeröese, Faeröeriaanse, vrouwtjes-Faeröerder?) met pyelonephritis (nierbekkenontsteking), een zwangere Keniaanse met tuberculose én, last but not least, een Chinees met icterus, oftewel geelzucht. Misschien kennen jullie de grap: ‘Welke kleur krijgt een smurf als je hem wurgt?’ Nou, Chinezen met geelzucht worden okerkleurig, en probeer dan maar eens niet te lachen...

Groetjes, Etienne!

P.S. Voor degenen die semi-modern zijn: Ik heb een heleboel foto’s van IJsland op m’n hyves geplaatst, aangezien je er op waarbenjij.nu maar 10 tegelijk mag zetten, wat een probleem kan worden als je er inmiddels samen al meer dan 2000 hebt. Veel plezier!